Bulimia.

Anoreksja stała się najczęściej oglądanym postem na moim blogu. Więc postanowiłam pójść w tym kierunku i przybliżyć wam inny i powiązany z tym temat a mianowicie bulimię . Warto przeczytać!!!

Przyczyny bulimii : 
-brak samoakceptacji
- konflikty rodzinne
- zaburzenia mechanizmów samoregulacji i samokontroli
- uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu
- emocjonalne zaniedbanie dziecka w dzieciństwie
- brak akceptacji przez grupę rówieśniczą (wiążący się często ze zmianą środowiska)

Jak rozpoznać bulimię ?
Możemy podejrzewać bulimię, gdy osoba: ma nawracające okresy żarłoczności, kiedy zjada olbrzymie ilości pokarmu w ciągu dnia (w okresie 2 godzin) czuje, że traci kontrolę nad swoim zachowaniem w czasie napadu żarłoczności, regularnie stosuje metody zapobiegające przyrostowi wagi ciała, takie jak: prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających i moczopędnych, ścisła dieta, głodówka lub bardzo wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, ma minimum dwa napady żarłoczności w tygodniu (i stosuje po nich sposoby prowadzące do zmniejszenia wagi), przez co najmniej trzy miesiące, przesadnie skupia uwagę na swojej sylwetce i wadze. Opisywane zaburzenia w odżywianiu się nie występują dodatkowo w przebiegu anoreksji.

Zmiany psychiczne i fizyczne:

• niedobory pokarmowe
• odwodnienie
• zmęczenie
• ospałość
• zły nastrój
• niepokój
• zaparcia
• bóle głowy
• niedociśnienie tętnicze
• dyskomfort w jamie brzusznej
• zaburzenia równowagi elektrolitycznej
• nieregularne miesiączki lub ich brak
• sucha skóra
• zgrubienia i blizny skóry powierzchni grzbietowej rąk (od prowokowania wymiotów)
• rany lub blizny na grzbietach dłoni
• uszkodzenie szkliwa zębów
• uszkodzenie naczynek krwionośnych w oczach
• opuchlizna twarzy i policzków (zapalenia ślinianek)
• awitaminoza
• rozciągnięcie żołądka do znacznych rozmiarów
• osłabienie serca, wątroby i układu pokarmowego
• podrażnienie przełyku, zgaga, refluks
• w skrajnych przypadkach – pęknięcie przełyku lub przepony
• niechęć do samego siebie
• stany depresyjne
• poczucie wstydu i upokorzenia
• psychiczne uzależnienie od środków przeczyszczających i odwadniających

Leczenie 

Proces leczenia bulimii jest przeważnie skomplikowany, a ponad to zagrożony dużym ryzykiem niepowodzenia, co może zniechęcać do dalszej walki o zdrowie. Aby leczenie było skuteczne musi zaistnieć złożona kombinacja wielu czynników, gdzie zmotywowany pacjent i doświadczony personel są najważniejszymi.

Istniej kilka sposobów leczenia bulimia. Farmakoterapia (podawanie leków) jest często dość skuteczne, według niektórych badań jest nawet równie skuteczna co psychoterapia. Jednak panuje pogląd, że profesjonalne leczenie bulimii powinno obejmować psychoterapię, ze szczególnym uwzględnieniem terapii behawioralno-poznawczej oraz terapii rodzinnej. Można więc napisać, że terapia tego zaburzenia odżywiania powinna obejmować psychoterapię oraz farmakoterapię.

Na samym wstępie wspomniany jest aspekt motywacji pacjenta - ten czynnik jest niemożliwy do przeoczenia. Nie można zmusić osoby chorej do leczenia zaburzeń odżywiania. Natomiast ważnym zadaniem psychologów, lekarzy, rodziny i znajomych bulimiczki/bulimika jest motywowanie do podjęcia leczenia celem rozstania się z patologicznymi metodami regulowania emocji, nauczenia się odpowiednich sposobów odżywiania, wytworzeniem prawidłowego obrazu własnej osoby (w tym ciała).

Życzę wam abyście nie doprowadziły się do takiego stanu !